• Strona główna
  • Archiwum
  • Ks. Jacek Bałemba SDB, Ojczyzna tonie
  • ks. Jerzy Garda: 16 września 2010 roku wszystko się dopiero zaczęło
  • Książka „W obronie Krzyża”
  • Internetowa Gazeta Katolików
  • Stanisław Krajski, Warszawskie Westerplatte trwa
  • Scjentologia i Krzyż – nowa książka Stanisława Krajskiego
  • Książka ks. Jacka Bałemby SDB pt. „W blasku Krzyża”
  • Blog ks. Jacka Bałemby SDB
  • Kontakt
  • Nowa książka Stanisława Krajskiego pt. „Masoneria polska 2012”

W obronie krzyża

Gdzież się podział krzyż? – Stał się nam bramą!

Feeds:
Wpisy
Komentarze

Stanisław Krajski, Czy trzecia szansa dla Polski zostanie zmarnowana? – część I

Polska miała w ostatnich 30 latach trzy szanse na osiągniecie sytuacji, w której mogliśmy odzyskać niepodległość, wypracować suwerenność, skonstruować taki ustrój gospodarczy i polityczny dla Polskiego Państwa, który służyłby rozwojowi kraju i narodu oraz tworzył warunki dla wolności, suwerenności materialnej polskich rodzin, ogólnego dobrobytu i dawał szanse szansę Polakom na kształtowanie swojego życiu.
Pierwsza taka szansa była, mało kto o tym wie, w marcu 1981 roku.
Została zmarnowana.
Druga szansa była na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych (umownie rok 1989)

Została zmarnowana.

Trzecia szansa zaczęła się ukazywać bezpośrednio po 10 kwietnia 2010 roku. Mogła powstać i zmienić Wielka Ogólnonarodowa Krucjata Modlitewna przewyższająca miarę tych, które miały miejsce w swoim czasie na Węgrzech, w Austrii, na Filipinach
Ta szansa w 20110 roku i w pierwszej połowie 2011 roku została zmarnowana. Co będzie dalej? Czy jeszcze możemy ją wykorzystać?
Powróćmy do wydarzeń marca 1981 i przełomu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. Dlaczego wtedy nasze wielki szanse zostały zmarnowane.
W tej części mojego materiału napiszę tylko o tym, co mogło zdarzyć się w marcu 1981 r.
W początkach 1981 roku „Solidarność” była już na tyle dojrzała organizacją ogólnonarodową, że mogła praktycznie przeprowadzić każda akcję z w pełni kontrolowanym, odbywającym się aż do skutku strajkiem generalnym włącznie. I wtedy właśnie pojawiła się szansa totalnej konfrontacji. Stworzyły tę szansę tzw. wydarzenia bydgoskie. Przypomnę, że była to, mówiąc krótko, „prowokacja władz PRL wymierzona przeciw działaczom NSZZ Solidarność19 marca 1981 w Bydgoszczy, gdzie trzech przedstawicieli związku zostało brutalnie pobitych przez MO podczas sesji Wojewódzkiej Rady Narodowej”

(por.: http://portalwiedzy.onet.pl/94646,,,,wydarzenia_bydgoskie,haslo.html).
Szerszy opis tego wydarzenia znajdujemy pod adresem internetowym:

http://freeman48-grochzkapusta.blogspot.com/2009/03/dwudziesta-osma-rocznica-wydarzen.html

W związku z tymi wydarzeniami i następującymi po nich nieskutecznymi rozmowami „Solidarności” z władzą zostało ogłoszone pogotowie strajkowe w całej Polsce: „Zalecono MKZ-om (Międzyzakładowym Komitetom Założycielskim – dop. S. K.) przeniesienie się na teren dużych zakładów pracy. Ustalono, że w przypadku wprowadzenia stanu wyjątkowego lub prób jego faktycznej realizacji należy niezwłocznie rozpocząć strajk generalny w całym kraju”

(por. http://freeman48-grochzkapusta.blogspot.com/2009/03/dwudziesta-osma-rocznica-wydarzen.html).

Dalszy przebieg wydarzeń był bardzo dramatyczny. Ich opis można znaleźć w różnych publikacjach lub w Internecie. W każdym razie „Solidarność” była gotowa do strajku generalnego i zdeterminowana, by walczyć aż do zwycięstwa. W tym momencie „Solidarność” była gotowa do ostatecznego rozstrzygnięcia, a komuniści nie. Komisja Krajowa stwierdziła, że strajk wybuchnie, gdy jej postulaty nie zostaną spełnione. Ostatnie rozmowy miał prowadzić tylko Lech Wałęsa i miał jedynie pełnomocnictwo do odwołania strajku generalnego, gdy komuniści spełnią natychmiast wszystkie postulaty „Solidarności”. Komuniści nie spełnili tych postulatów, a Wałęsa odwołał strajk generalny. Gdy kierownictwo „Solidarności” zorientowało się w tej sytuacji było już za późno. Cały mechanizm strajkowy przestał działać.
Po tych wydarzeniach byłem pewny, że Wałęsa popełnił samobójstwo polityczne i nie ma już szansy na to, że na najbliższym zjeździe „Solidarności” zostanie wybrany na jej przewodniczącego. Wierzyłem, że bez Wałęsy będzie można jeszcze coś zrobić. Szokiem była dla mnie wiadomość, że wygrał te wybory.
Wydarzenia marcowe mogły być tym momentem zwrotnym: momentem realizacji jedynego planu, który dawał jakąś nadzieję i szansę na normalne jutro, jutro bez komunistów, jutro Polski, która byłaby Polską: planu opisanego w pracy „Rewolucja bez rewolucji” Leszka Moczulskiego.
Praca ta ukazała się w nr 7„Drogi” w czerwcu 1979 r. Moczulski przewidział w niej dokładnie, co będzie się działo w Polsce w najbliższej przyszłości.
Napisał: „Wszystkie przewidywania na najbliższe kilkanaście miesięcy są zgodne, że nastąpi znaczne przyspieszenie i zdynamizowanie wydarzeń. Spodziewać się trzeba być może lawinowego pogarszania warunków egzystencji oraz katastrofalnego kryzysu gospodarczego. Postępować będzie stopniowo radykalizacja mas. (…) Nie jest wykluczone, że kierownictwo partyjne, obecne czy przyszłe, będzie zdolne tylko do odwlekania ostatecznej katastrofy. Przy stałej pomocy ekonomicznej ze strony USA i Europy Zachodniej, politykę przetrwania do jutra PZPR może stosować jeszcze stosunkowo długo. (…) Czy przełamią się stany bierności i zostanie pobudzona aktywność społeczna, bez której żadna władza nie będzie w stanie powstrzymać procesów rozpadowych – to zupełnie inne zagadnienie. Możliwy jest inny wariant: pozorowana, ograniczona eksplozja społeczna.
(…) Sprowokowana i kontrolowana eksplozja jest dla PZPR najbardziej opłacalna, ale też najbardziej ryzykowna. Gdyby bowiem wybuch wyrwał się spod kontroli, może dojść do sytuacji, w której PZPR uda się opanować sytuację tylko za cenę poważnych ustępstw. Niewykluczone, że władza PZPR zostanie przez eksplozję społeczną obalona”.
Moczulski uznawał, że bardzo prawdopodobne jest sprowokowanie przez komunistów wybuch społecznego. Stwierdził: „Jeśli mimo wszystko partia sprowokuje wybuch społeczny, wystąpią trzy główne niebezpieczeństwa:
1. Zalanie eksplozji społecznej krwią, według wzoru zastosowanego w grudniu 1970 na Wybrzeżu. (…)
2. Wypalenie się eksplozji w akcjach niszczących. Poruszany emocjami tłum ograniczy się do palenia komitetów, rozbijania sklepów, a być może dojdzie do samosądów. Znajdujący się w tłumie prowokatorzy do takich akcji niszczących będą podjudzać. Doświadczenia 1970 i 1976 wskazują, że to prowokatorzy pierwsi przystępują do tłuczenia wystaw sklepowych i rabunku. Po pewnym czasie niszczycielski zapał tłumu wypali się i eksplozja stanie się łatwa do opanowania. Być może zresztą w tej fazie nastąpi brutalna akcja zbrojna.
3. Jakkolwiek w obecnej sytuacji interwencja zbrojna ZSRR jest bardzo mało prawdopodobna, w żadnym wypadku nie można jej wykluczyć. Interwencja radziecka spotęguje groźby wskazane w punkcie pierwszym: rozprawa ze społeczeństwem będzie bardziej krwawa, straty bez porównania wyższe. (…)
Biorąc pod uwagę wszystkie te trzy zagrożenia trzeba szukać optymalnych sposobów ich uniknięcia.
Można wyodrębnić trzy zasady przeciwdziałania; im pełniej zostaną one zrealizowane, tym główne niebezpieczeństwa będą mniejsze.
Pierwsza zasada: w wypadku eksplozji społecznej przekształcić ją natychmiast w okupacyjny strajk powszechny. Należy uzmysłowić ludziom, że najsilniejszą formą ich działań będzie samo przerwanie pracy i pozostanie w zakładzie. Trzeba konsekwentnie unikać konfrontacji z milicją i wojskiem. Ludzie przebywający w zakładach pracy takiej konfrontacji unikają. Jeśli jednak wylegną na ulicę i dojdzie do groźby bezpośredniego starcia – należy cofnąć się do zakładów pracy, a ostatecznie kryć po domach. Gdy wojsko i milicja usunie ludzi z fabryk trzeba kryć się po domach i nie reagować na apele wzywające do powrotu do pracy. Każdy musi pamiętać, że apele te mogą mieć taki sam charakter, jak apel Kociołka z grudnia 1970 nawołujący do powrotu do pracy. Stoczniowcy gdyńscy, którzy tego usłuchali, wyprowadzeni zostali pod ogień z czołgów i karabinów maszynowych. Do pracy można wrócić bezpiecznie dopiero wtedy, gdy wojsko i milicja wycofają się do koszar, o czym delegacje strajkujących będą mogły przekonać się naocznie.
Drugą zasadą jest dążenie do powszechności strajku. Na wieść o wybuchu społecznym w całym kraju należy spontanicznie przerwać pracę i rozpoczynać strajk okupacyjny – powinien on objąć nie tylko przemysł i budownictwo, ale również handel, usługi, biura i instytucje. W mniejszych zakładach pracy przeprowadzenie strajku okupacyjnego może być trudne. Wystarczy nie stawić się do pracy. Strajk powinien objąć również rolnictwo: należy ograniczyć się tylko do najbardziej niezbędnych czynności, takich jak nakarmienie inwentarza żywego.
Szybkość rozpoczęcia i masowość strajku ma znaczenie szczególne w energetyce, łączności i komunikacji. Strajk w tych gałęziach gospodarki sparaliżuje całkowicie władze PRL.
Gdyby strajk powszechny ogarnął większość pracowników zarówno w miastach jak i na wsi, to władza straci całkowicie kontrolę nad sytuacją oraz zdolność do jakiegokolwiek przeciwdziałania. Jeśli nawet w niektórych miejscowościach uda się rozbić strajkujących, nie będzie to możliwe w całym kraju. Przypomnijmy, że do zduszenia eksplozji na Wybrzeżu 1970 czy Radomiu 1976 użyto milicji z wielu województw oraz wszystkich dyspozycyjnych formacji – wespół ze szkołą oficerską MO. Gdy eksplozja obejmuje wszystkie województwa – milicja będzie całkowicie bezradna. Parodniowy strajk powszechny w całym kraju sparaliżuje całkowicie cały system PRL i zmusi władze do kapitulacji. W warunkach strajku powszechnego armia radziecka nie będzie miała materialnej możliwości przeprowadzenia interwencji. Rosjanie są w stanie opanować kraj i zalać krwią masowe wystąpienia i manifestacje uliczne, ale najliczniejsze nawet czołgi nie są w stanie wpłynąć na to, aby strajkujący podjęli pracę. Strajk powszechny jako forma społecznego wystąpienia nie boi się czołgów. Rosjanie mogą zaś przeprowadzić interwencję tylko wtedy, jeśli w ciągu dwóch czy trzech dni przyniesie ona wiadome rezultaty. W przypadku strajku powszechnego interwencja zbrojna jest działaniem zupełnie bezskutecznym. Co najwyżej Rosjanie dokonają interwencji politycznej, bez użycia wojska: zmuszą kierownictwo PZPR do ustąpienia i wyznaczą na jego miejsce inne. Nie będzie to miało jednak większego znaczenia w sytuacji, gdy cała działalność władz zostanie sparaliżowana strajkiem powszechnym.
Trzecią zasadą jest samoorganizacja. W pełni słuszne jest hasło: zamiast palić komitety – twórzmy je. Pierwszą czynnością, jaką po przerwaniu pracy powinni podjąć ludzie – jest natychmiastowe samoorganizowanie się. Wszędzie należy powoływać Rady Oporu (nazwy mogą być inne, nie ma to znaczenia). Powinny one przejmować natychmiast kierownictwo strajku, organizować ludzi, formować straże porządkowe, zapewniać wyżywienie itp. Rady Oporu powinny obejmować swym działaniem całe wsie (Chłopskie Rady Oporu) oraz nawiązywać współdziałanie z radami w miastach. Krwawa rewolucja rosyjska nie jest dla nas sympatyczna, lecz nie ma powodu, aby nie skorzystać także i z jej doświadczeń: wprowadzania w życie hasła cała władza w ręce rad.
Cała sprawa polega więc na tym, aby sprowokowaną eksplozję społeczną przekształcić w masowe działanie oparte na trzech zasadach: strajk okupacyjny zamiast konfrontacji ulicznej, powszechność strajku we wszystkich regionach i dziedzinach gospodarki, samoorganizacja. (…) Minimalne ustępstwa władzy, warunkujące przerwanie strajku powszechnego, obejmują:
1. Zwolnienie wszystkich osób zatrzymanych oraz wycofanie formacji wojskowych i policyjnych do koszar;
2. Przywrócenie normalnych warunków w poszczególnych miejscowościach następuje w oparciu o zasady wynegocjowane na miejscu z reprezentacjami społecznymi, zaś na terenie całego kraju w wyniku negocjacji z krajową reprezentacją Ruchu Oporu i Rad Oporu;
3. Uznanie wszystkich Rad Oporu jako rzeczywistych przedstawicieli społeczeństwa i zapewnienie im możliwości trwałego działania;
4. Uznanie wszystkich struktur politycznych, społecznych i innych, które uformowały się i zagwarantowanie im możliwości działania, a w szczególności dostępu do środków masowego przekazu, swobodnego wydawania i kolportowania wydawnictw bez cenzury”.
Nie ma wątpliwości, że „Rewolucja bez rewolucji” była w posiadaniu przywódców „Solidarności”. Powyższy plan można było zrealizować po wydarzeniach marcowych, a gdy Wałęsa uniemożliwił wtedy przeprowadzenie strajku generalnego przygotować go w innym, jak najszybszym terminie oraz przygotować społeczeństwo, według wskazań tego planu, na ewentualność użycia przez komunistów wojska, a więc przygotować się do sytuacji, w której całe społeczeństwo pozostałoby w domach.
Pojawiało się coraz więcej sygnałów, że komuniści planują rozwiązanie siłowe, wskazywała na to cała logika wydarzeń, ale przywódcy „Solidarności” nie wierzyli nawet jeszcze 12 grudnia 1981 r. wbrew wszystkiemu, że tak się stanie. Pod adresem internetowym: http://www.polonus.mojeforum.net/temat-vt417.html czytamy:
„Ale 12 grudnia 1981 r. doradcy Wałęsy z Komisji Krajowej nie obawiali się starcia. Tego dnia Hall miał imieniny, lecz nie był w imprezowym nastroju. Od kogoś, kto nam pomaga dostał informację Ula przeprasza cię, ale dziś do ciebie nie przyjdzie. Pobiegł do stoczni, na obrady Komisji. Powiadomił Wałęsę, namawiał działaczy, by się ukryli. Ale ci nie dali wiary, że dzieje się coś niedobrego. Wierzyli w dziesięciomilionowy związek. Przez chwilę żyłem w dwóch epokach równolegle – mówi. – Już wiedziałem, a oni ciągle obradowali. (…) Halla szyfrem uprzedził Adam Hodysz: esbek, który w 1978 r. przeszedł na stronę opozycji”.
Gdyby po 13 grudnia 1981 r. wszyscy zastosowali się do instrukcji Moczulskiego, gdyby związek przygotował wcześniej swoich członków do tego stan wojenny nie mógłby się udać.
Opozycyjni decydenci powinni jednak już w marcu 1981 r. zdawać sobie sprawę z tego, że najbardziej sensownym rozwiązanie jest uprzedzenie stanu wojennego i zorganizowanie strajku generalnego wcześniej oraz, przygotowanie się do interwencji wojskowej przez zapewnienie możliwości realizacji wariantu powrotu do domów i pozostania w nich aż do upadku komuny.
Dlaczego nie zrealizowano tego planu.
Na całej linii, i to dokładnie tak jak w Powstaniu Listopadowym, zawiodły elity (tym razem solidarnościowe), stchórzyły, zabrakło im wielkości, determinacji, wiary w polski naród. Przyjęły taktykę chowania głowy w piasek, samooszukiwania, przeczekiwania (jakoś to będzie), negocjowania z tymi, z którymi negocjacje (jak było to już widać jak na dłoni) nie miały żadnego sensu. Tym samym „Solidarność” skazała się na zagładę i ta zagłada przyszła bardzo szybko, bo po 8 miesiącach.

Zabrakło wielkich przywódców, mężów stanu, odważnych wizjonerów. Naród był gotowy do wielkiego zrywu, elity solidarnościowe nie.

Share this:

  • Twitter
  • Facebook

Dodaj do ulubionych:

Lubię Wczytywanie…

  • Archiwum

    • Marzec 2015 (2)
    • Czerwiec 2012 (1)
    • Maj 2012 (1)
    • Sierpień 2011 (2)
    • Kwiecień 2011 (175)
    • Marzec 2011 (289)
    • Luty 2011 (267)
    • Styczeń 2011 (285)
    • Grudzień 2010 (267)
    • Listopad 2010 (312)
    • Październik 2010 (365)
    • Wrzesień 2010 (630)
    • Sierpień 2010 (38)
  • Kategorie

    • "Nasza Kawiarenka" (149)
    • Audycje radiowe (3)
    • Co mamy robić (18)
    • Dział intencji i liturgii (55)
    • Filmowe wywiady Hortensji (4)
    • Inne informacje (312)
    • K. J. Węgrzyn recytuje dla nas swoje wiersze (1)
    • Komentarze Marii Kominek OPs (27)
    • Komentarze Michała Krajskiego (1)
    • Komentarze Stanisława Krajskiego (92)
    • Materiały z innych stron (30)
    • Można już zamawiać książkę "W obronie Krzyżą" (3)
    • Muzyka (1)
    • Nasza Codzienna Prasówka (120)
    • Okładka książki "W obronie Krzyża" (1)
    • pliki dzwiękowe (46)
    • Podstawowe informacje (4)
    • Poezje (4)
    • Projekty pomnika (2)
    • Publicystyka (1)
    • Relacje filmowe (125)
    • Relacje świadków (1 024)
    • Rozważania ks. Jacka Bałemby SDB (137)
    • Sprawa Jana Kossakowskiego (40)
    • Sprawa Norberta Kubickiego (22)
    • Wprowadził Stanisław Krajski (51)
    • Wypowiedzi ks. Jerzego Gardy (5)
    • Zdjęcia (321)
    • Świadectwa (98)
  • Strony

    • Archiwum
      • Ludzie
        • Andrzej
        • Agata
        • Bożena
        • „Babcia”
        • „Mirka” – Mirka Zielińska
        • Barbara Dąbrowska
        • Mariusz Bulski
        • „Lidia”
        • Darek Wernicki
        • Joanna
        • Krzysztof Plewka
        • Darek Komorowski
        • Paweł Łapiński
        • „Weronika”
        • Mariola
        • Teresa
        • Włodzimierz Kaczanów
        • Kasia
        • Ryszard
        • Norbert Kubicki
        • Dariusz Matyjasek
      • Represje
        • Aresztowanie i pobicie Edwarda Mizikowskiego -10-11 listopada
        • Aresztowanie Norberta Kubickiego w dniu 12 listopada
        • Aresztowanie Norberta Kubickiego – 7.10.10
        • Bezzasadne uwięzienie Jana Kossakowskiego
        • Aresztowanie Dariusza Matyjaska w dniu 2 października
        • Brutalne aresztowanie Darka Komorowskiego
      • Teksty i dokumenty
        • Co robić?
          • Stanisław Krajski, Czego chce od nas Bóg?
          • Czy obrońcy krzyża są nieposłuszni Kościołowi?
          • Proponujemy: Stańmy się Maryjną Armią Krzyża
          • Niech Polska stanie się krajem krzyży
        • Jeszcze o krzyżu przed Pałacem. List arcybiskupa Andrzeja Dzięgi 6 sierpnia 2010 r.
        • Homilia abp Leszka Sławoja Głódzia 2010-08-26
        • O. Zdzisław Klafka, CSsR, Obsesja krzyża? Słowo do moich braci socjalistów, liberałów i nie tylko…
        • Teksty
          • Rozważania
            • Ks. Jacek Bałemba SDB, Nieprzypadkowy wpis
            • Ks. Jacek Bałemba, Kapłan pod Krzyżem piątek, 17 września 2010
            • Ks. Jacek Bałemba SDB, Do tych, którzy trwają – kilka myśli z serca…, sobota, 18 września 2010
          • Teksty Marii Kominek OPs
            • Maria Kominek OPs, Czas nowych bezbożników
            • Czas nowych bezbożników
            • Pod osłoną nocy
            • Krzyże chciane i niechciane
            • Hucpa w Łodzi
            • Pytania do Prezydium Episkopatu
            • Polskie Krzyże
            • Znak, któremu sprzeciwiać się będą
            • Odpowiedź niepublikowanym komentarzom
          • Wiersze Kazimierza Węgrzyna
          • Teksty Stanisława Krajskiego
            • Chronologia wydarzeń – fragment książki pt. „W obronie Krzyża”
            • Stanisław Krajski, Trzeba zrozumieć to, co się stało – fragment książki „W obronie Krzyża”
            • Wprowadzenie do książki pt. „W obronie Krzyża”
            • Stanisław Krajski, Dlaczego ten Krzyż jeszcze tam stoi?
            • Stanisław Krajski, Czego chce od nas Bóg?
            • Czy obrońcy krzyża są nieposłuszni Kościołowi?
            • Najprostsze rozwiązanie problemu krzyża
            • Szatana słychać śmiech
            • Święto nienawiści
            • Jak długo krzyż powinien stać pod pałacem prezydenckim w Warszawie?
            • Wezwijmy Matkę Bożą na pomoc
            • ESKA ROCK i… „Krzyż na wesoło”
            • Dlaczego jesteśmy zobowiązani stanąć w obronie krzyża stojącego pod pałacem prezydenckim?
            • Stanisław Krajski, Polska jako królestwo Matki Bożej
            • Stanisław Krajski, Wobec nowego wynarodowienia
            • Czy jesteśmy słabymi i tchórzliwymi katolikami?
            • Czy biskupi pamiętają o trzecim przykazaniu?
          • Teksty Michała Krajskiego
            • Do czego nawołuje krzyż?
          • Rozważania o krzyżu
            • Św. Józef Sebastian Pelczar, Modlitwa krzyża
            • Modlitwa bł. Ks. Michała Sopoćko, O krzyżu święty
            • Prymas Tysiąclecia o krzyżu – te słowa warto przemyśleć
            • Kard. Stefan Wyszyński, Z MARYJĄ DOCHOWAMY WIERNOŚCI KRZYŻOWI
            • Kard. Stefan Wyszyński, Krzyż naszą nadzieją
        • List do posła Artura Górskiego
        • Wojciech Cejrowski, KRZYŻ PRZED PAŁACEM
        • ZAWIADOMIENIE o możliwości popełnieniu przestępstwa
        • Smutno mi Boże… – świadectwo kapłana
        • Informacja o popełnieniu przestępstwa
        • Teresa Sawicka, „Wrzesień 1958 roku – obrona krzyży”
        • Agnieszka Wawryniuk, „W imię prawa usuwać krzyże i pamięć…”
        • Do Komendy Stołecznej policji – 8.08.2010
        • Modlitwa pod Krzyżem w całej Polsce
        • Podziękowania dla kapłanów
        • Dokumenty inne
          • Oświadczenie Anity Czerwińskiej z „Gazety Polskiej”
          • List do Arcybiskup Metropolity Warszawskiego Abp Kazimierza Nycza
          • Rzecz o sumieniu Z pewnego forum internetowego
          • List do Prezydentta RP
          • Apel do Prezydenta Elekta
      • Relacje świadków
        • Relacja Pani Mirki z godz. 12.00 w dniu 27.08.2010
        • Mirka Zielińka – 26 sierpnia 2010 roku – relacja z ostatnich dni
        • Stanisław Krajski, Nocne manifestacje pod Pałacem Prezydenckim
        • Nad ranem 15 sierpnia pod Krzyżem Smoleńskim
        • Relacja Pani Mirki – 14.08.2010
        • Relacja z manifestacji w obronie Krzyża – 12.08.2010
        • Sms Uli i Darka Z Rawicza
        • ZWYCIĘSTWO POLSKOŚCI NAD SATANIZMEM PRZED PAŁACEM PREZYDENCKIM – 12.08.2010
        • Jeden z sms-w z dnia 30 sierpnia 2010
        • Podziękowania spod krzyża – 11.08.2010
        • RELACJA SPOD KRZYŻA – 10.08.2010
        • Relacja podsumowująca ostatnie tygodnie – 10.08.2010
        • Jak to wygląda od strony prawnej – 10.08.2010
        • Relacja
        • z ostatniej nocy – 8.08.2010
        • Spróbują usunąć Krzyż
        • Motłoch znów w akcji
        • List spod krzyża
        • Relacje naocznych świadków (korespondencja z 6.08.2010)
        • Relacja spod Krzyża z 18.08.2010. (Środa)
        • Relacja „Zuzanny” z dni 25-27 sierpnia 2010
        • Relacja Stanisława Krajskiego spod Krzyża z dnia 29 sierpnia 20.40-21.40
        • Wspomnienia Agaty, Ostatni wieczór z Krzyżem pod pałacem, wtorek, 03 sierpnia 2010 15:22
      • Trzeba na te pytania odpowiedzieć?
      • Ks. Stanisław Małkowski: „Piotr Krakowiak jest szantażowany” – 14.03.
      • Przyjdźcie na Apel Jasnogórski
      • Media
        • Relacje filmowe
          • ks. Stanisław Małkowski – 1
          • 28 SIERPNIA 2010 GODZ. 01:45
          • Homilia ks. Ks. bpa dra Jana Tyrawy – pasterza Kościoła bydgoskiego
          • Rozmowa z Małgorzatą i Eryką Gawrońska, 30 sierpnia 2010 r.
          • Relacja przysłana 28 sierpnia 2010
          • relacje filmowe z 21.08.2010
          • Relacje filmowe z 12.08.2010
          • Relacja filmowe z dnia 11.08.2010
          • 20.08.2010 21.00 KRZYZ, APEL JASNOGORSKI I MODLITWY Z UDZIALEM KS. STANISLAWA MALKOWSKIEGO
          • Atak straży miejskiej. 3.08.2010
          • Relacja Krajskiego z nocnej manifestacji
          • ks. Stanisław Małkowski 2
          • Ks. Stanisław Małkowski 3
        • Audycje
          • Abp Andrzej Dzięga (2010-09-05), Homilia wygłoszona podczas Dożynek na Jasnej Górze
          • Stanisław Krajski, Tu chodzi o Polskę. Refleksje związane z wydarzeniami w dniach 10 – 18 kwietnia 2010 roku
          • Stanisław Krajski, 69. rocznica śmierci św. Maksymiliana Kolbego (o krzyżu na Krakowskim Przedmieściu)
          • Beata Gosiewska – wdowa po zmarłym pośle Przemysławie Gosiewskim (2010-08-12), Tablica upamiętniająca ofiary katastrofy smoleńskiej
          • Ks. Bp Ignacy Dec, Katecheza: „Nie zdejmę krzyża” – dlaczego Kościół broni symboli religijnych? (audycja i tekst)
          • dr hab. Krystyna Czuba, Obrona Krzyża pod Pałacem Prezydenckim
          • O. Jacek Cydzik, Obrońcy krzyża
          • sen. Krystyna Zając, Nikt nie wiedział o odsłonięciu tablicy upamiętniającej ofiary katastrofy smoleńskie
        • Utwory muzyczne
          • Młodzi o Krzyżu
          • Andrzej Kołakowski, Smoleńsk 2010
          • Jan Pietrzak – Nielegalne kwiaty, zakazany krzyż
          • Tater, Memoriał
          • Leszek Czajkowski, Bronić krzyża
          • Ojczyzno ma
          • Tomasz Paslawski, Ofiarom Smoleńska
          • Maciej Wróblewski śpiewa wiersz Kazimierza Józefa Węgrzyna
          • Monstrum, Krzyż
          • NIE ZDEJMĘ KRZYŻA Z MOJEJ ŚCIANY
          • ZBAWIENIE PRZYSZŁO PRZEZ KRZYŻ
          • Bogurodzica i Góra Krzyży
        • Zdjęcia
          • Zdjęcia spod Krzyża nr 1
          • Zdjęcia spod krzyża nr 2
          • Zdjęcia spod krzyża 3
      • Oświadczenie kapłanów z dnia 12 marca 2011 r.
      • Ważne oświadczenie administratorów strony – 20 lutego 2011
      • REGULAMIN
        • Nowy regulamin strony „W obronie Krzyża”
        • Pierwszy komentarz (i może ostatni) do nowego regulaminu strony
      • Śluby Jasnogórskie
      • LISTA OFIAR KATASTROFY POD SMOLEŃSKIEM
      • Kto się modli pod Krzyżem?
      • Stanisław Krajski, „Taka sytuacja nie może się już powtórzyć” – 26 kwietnia 2010 r.
      • Stanisław Krajski, Sprawa Krzyża i Wielki Czwartek – 21 kwietnia 2011
      • Czy ktoś wspiera Obrońców Krzyża?
      • Czego nie powiedział Jarosław Kaczyński w dniu 10 kwietnia 2011 roku? – 4 maja 2011
      • Jaki jest program PiS-u? – na marginesie przemówienia Jarosława Kaczyńskiego w dniu 10 kwietnia 2011 r. na Krakowskim Przedmieściu – 9 maja 2011
      • Stanisław Krajski, Obrona Krzyża i marsze 10-tego każdego miesiąca – odpowiedź na list Przemysława Kusika – 12 maja 2011
      • „Jest Krzyż, jest impreza” czyli o filmie „Krzyż”
      • List Przemysława Kusika
      • O Polskę naszych marzeń – odpowiedź na drugi list Przemysława Kusika
      • Wizyta Obamy – czego bali się Amerykanie?
      • Stanisław Krajski, Czy trzecia szansa dla Polski zostanie zmarnowana? – część I
      • Stanisław Krajski, Czy trzecia szansa dla Polski zostanie zmarnowana? – część II – 30 czerwca 2011 r.
      • Stanisław Krajski, Czy trzecia szansa dla Polski zostanie zmarnowana? – Część III – 10 sierpnia 2011 r.
      • Stanisław Krajski, Czy trzecia szansa dla Polski zostanie zmarnowana? – zamiast części III – 8 lipca 2011 r.
      • Jakiej krucjaty modlitewnej Polacy potrzebują? – 15 sierpnia 2011 r.
    • Ks. Jacek Bałemba SDB, Ojczyzna tonie
    • ks. Jerzy Garda: 16 września 2010 roku wszystko się dopiero zaczęło
    • Książka „W obronie Krzyża”
    • Internetowa Gazeta Katolików
    • Stanisław Krajski, Warszawskie Westerplatte trwa
    • Scjentologia i Krzyż – nowa książka Stanisława Krajskiego
    • Książka ks. Jacka Bałemby SDB pt. „W blasku Krzyża”
    • Blog ks. Jacka Bałemby SDB
    • Kontakt
    • Nowa książka Stanisława Krajskiego pt. „Masoneria polska 2012”

Blog na WordPress.com.

WPThemes.


Prywatność i pliki cookies: Ta witryna wykorzystuje pliki cookies. Kontynuując przeglądanie tej witryny, zgadzasz się na ich użycie. Aby dowiedzieć się więcej, a także jak kontrolować pliki cookies, przejdź na tą stronę: Polityka cookies
  • Obserwuj Obserwujesz
    • W obronie krzyża
    • Dołącz do 36 obserwujących.
    • Already have a WordPress.com account? Log in now.
    • W obronie krzyża
    • Dostosuj
    • Obserwuj Obserwujesz
    • Zarejestruj się
    • Zaloguj się
    • Kopiuj skrócony odnośnik
    • Zgłoś nieodpowiednią treść
    • Zobacz wpis w Czytniku
    • Zarządzaj subskrypcjami
    • Zwiń ten panel
%d blogerów lubi to: