Jeszcze o krzyżu przed Pałacem. List arcybiskupa Andrzeja Dzięgi 6 sierpnia 2010 r.

—

ANDRZEJ  DZIĘGA

ARCYBISKUP METROPOLITA

SZCZECIŃSKO-KAMIEŃSKI

Słowo pasterskie w sprawie Krzyża przed Pałacem Prezydenckim

w Warszawie do Kapłanów posługujących w Archidiecezji

Szczecińsko-Kamieńskiej na niedzielę, 8 sierpnia 2010 r.

Czcigodni Księża

Wydarzenia ostatnich dni w Warszawie przed Pałacem Prezydenckim

pokazują nam znowu jak wiele jest w Polsce zmagania o Krzyż.

Ze smutkiem patrzymy na niedopuszczalne próby partyjnego rozgrywania

tej sprawy. Z prawdziwym bólem przyjmujemy dokonujące się tam

od szeregu dni drwiny nie tylko z Ofiar Katastrofy  pod Smoleńskiem,

ale także z całego Narodu.

To duchowa intuicja Narodu sprawiła, że od 10 kwietnia br. plac

przed Pałacem Prezydenckim jest miejscem głębokiej modlitwy, miejscem

jedności narodowej i miejscem cierpienia. Plac ten  stał się także szkołą

mądrego przyjmowania i przeżywania cierpienia w Jezusie Chrystusie.

Krzyż Jezusa Chrystusa postawiony przez Harcerzy na tym placu

jest widzialnym zewnętrznym znakiem duchowego wymiaru tego miejsca.

Nie zmieni tego żadna decyzja administracyjna. Dlatego ludzie wiary,

pomimo drwin, a nawet bluźnierstw wypowiadanych przez niektórych

prowokatorów mają prawo chronić to miejsce, a nawet go bronić z racji

na ten duchowy walor.

Postawiony spontanicznie drewniany Krzyż można i należy natomiast

zastąpić – godnym Prezydenta Rzeczypospolitej i wszystkich Ofiar

Katastrofy Katyńskiej z dnia 10 kwietnia br. – pomnikiem z wyraźnym

znakiem religijnym.

Drodzy Bracia Kapłani

Z racji na niedopuszczalne manipulacje znakiem Krzyża, które

się tam dokonywały, dla przeproszenia Pana Boga za  publiczne

lekceważenie świętego znaku Chrystusa, obelgi pod adresem osób

modlących się, a nawet bluźnierstwa przeciwko Bogu, dla uproszenia

naszej Ojczyźnie łaski duchowego Pokoju w Jezusie Chrystusie,

w duchowej łączności ze wszystkimi pielgrzymami idącymi na Jasną

Górę, w przededniu 90. Rocznicy „Cudu nad Wisłą” proszę, aby

w czasie każdej Mszy Świętej w niedzielę, 8 sierpnia br., przed

końcowym błogosławieństwem odmówić trzykrotnie „Któryś za nas

cierpiał rany… I Ty, któraś współcierpiała…” albo odśpiewać

„Suplikacje”. Można również wcześniej ten wątek poruszyć w homilii.

Dziękując za całe Wasze zaangażowanie duszpasterskie w służbie

Bogu, Kościołowi, Ojczyźnie i każdemu człowiekowi z serca Wam

błogosławię.

+ Andrzej Dzięga

Arcybiskup Metropolita

Szczecińsko-Kamieński

Szczecin, 6 sierpnia 2010 r.

http://fronda.pl/ewagriusz/blog/krzyz_dyskusja_kultura_polityka_kosciol