Dział intencji i liturgii – 1 kwietnia

« „Nasza Kawiarenka” – 1 kwietnia

Nasza Codzienna Prasówka – 1 kwietnia »

Dział intencji i liturgii – 1 kwietnia

31 marca 2011 Autor: wobroniekrzyza

Napisane w Dział intencji i liturgii | 6 Komentarzy

Komentarzy 6

w dniu 31 marca 2011 @ 23:30 | Odpowiedz J.Teresa

Liturgia Słowa na dzień:
1 kwietnia 2011, Piątek

PIERWSZE CZYTANIE

Oz 14,2-10 Wróć do Pana Boga twojego

Czytanie z Księgi proroka Ozeasza

To mówi Pan:
„Wróć, Izraelu, do Pana Boga twojego, upadłeś bowiem przez własną twą winę! Zabierzcie ze sobą słowa i nawróćcie się do Pana. Mówcie do Niego: «Przebacz nam całą naszą winę, w ten sposób otrzymamy dobro za owoc naszych warg. Asyria nie może nas zbawić, nie chcemy już wsiadać na konie ani też mówić,nasz Boże’ do dzieła rąk naszych. U Ciebie bowiem znajdzie litość sierota».
Uleczę ich niewierność i umiłuję z serca, bo gniew mój odwrócił się od nich. Stanę się jakby rosą dla Izraela, tak że rozkwitnie jak lilia i jak topola rozpuści korzenie. Rozwiną się jego latorośle, będzie wspaniały jak drzewo oliwne, woń jego będzie jak woń Libanu.
I wrócą znowu, by usiąść w mym cieniu, a zboża uprawiać będą, winnice sadzić, których sława będzie tak wielka jak wina libańskiego. Co ma jeszcze Efraim wspólnego z bożkami? Ja go wysłuchuję i Ja nań spoglądam, Ja jestem jak cyprys zielony i Mnie zawdzięcza swój owoc. Któż jest tak mądry, aby to pojął, i tak rozumny, aby to rozważył? Bo drogi Pana są proste: kroczą nimi sprawiedliwi, lecz potykają się na nich grzesznicy”.
Oto Słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY:

Ps 81,6c-8a.8bc-9.10-11ab.14 i 17

Ja jestem Bogiem, słuchaj głosu mego.

Słyszę język nieznany:
„Uwolniłem od brzemienia jego barki:
jego ręce porzuciły kosze.
Wołałeś w ucisku, a Ja cię ocaliłem.

Ja jestem Bogiem, słuchaj głosu mego.

Odpowiedziałem ci z grzmiącej chmury,
doświadczyłem cię przy wodach Meriba.
Słuchaj, mój ludu, chcę cię napomnieć,
obyś Mnie posłuchał, Izraelu!

Ja jestem Bogiem, słuchaj głosu mego.

Nie będziesz miał obcego boga,
cudzemu bogu nie będziesz się kłaniał.
Jam jest Pan, Bóg twój,
który cię wywiódł z ziemi egipskiej.

Ja jestem Bogiem, słuchaj głosu mego.

Gdyby mój lud Mnie posłuchał,
a Izrael kroczył moimi drogami:
jego bym karmił wyborną pszenicą
i nasycił miodem z opoki”.

Ja jestem Bogiem, słuchaj głosu mego.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ:

Mt 4,17

Chwała Tobie, Słowo Boże

Pan mówi: Nawracajcie się,
bliskie jest królestwo niebieskie.

Chwała Tobie, Słowo Boże

EWANGELIA

Mk 12,28b-34 Pierwsze ze wszystkich przykazań

Słowa Ewangelii według świętego Marka

Jeden z uczonych w Piśmie zbliżył się do Jezusa i zapytał Go: „Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?”
Jezus odpowiedział: „Pierwsze jest: «Słuchaj, Izraelu, Pan, Bóg nasz, Pan jest jedyny. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą». Drugie jest to: «Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego». Nie ma innego przykazania większego od tych”.
Rzekł Mu uczony w Piśmie: „Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznieś powiedział, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary”.
Jezus widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: „Niedaleko jesteś od królestwa Bożego”. I nikt już nie odważył się więcej Go pytać.
Oto słowo Pańskie.
w dniu 31 marca 2011 @ 23:31 | Odpowiedz J.Teresa

1 kwietnia
Błogosławiony
Noniusz Alwarez Pereira, zakonnik

Noniusz (właśc. Nuno) Alwarez Pereira urodził się 24 czerwca 1360 r. w Cernache do Bomjardim koło Serty (Portugalia) jako potomek znanego rodu rycerskiego. Mając 17 lat, ożenił się z Eleonorą de Alvim.
Już cztery lata wcześniej rozpoczął służbę rycerską. Brał udział w powstrzymaniu inwazji kastylijskiej. Dał się wtedy poznać jako odważny i impulsywny młodzieniec, co zapowiadało szybki rozwój jego kariery. Kiedy w 1383 r. zmarł król Fernardo I, nie zostawiając po sobie dziedzica, niepodległość Portugalii znów była bardzo krucha. Noniusz jako jeden z pierwszych poparł starania brata zmarłego króla, Jana, mistrza zakonu Avis, o objęcie tronu. Jan, po swoim zwycięstwie nad Kastylijczykami w kwietniu 1384 r., mianował Noniusza protektorem i naczelnym dowódcą wojsk portugalskich.
Dzięki poparciu Noniusza w kwietniu 1385 r. Jan został uznany przez zgromadzenie królewskie jako król Jan I. Noniusz zadał siłom Jana I Kastylijskiego decydującą klęskę pod Aljubarrota we wrześniu 1385 i nieco później, w październiku, pod Valverde. W 1415 dowodził wyprawą do Ceuty, która zapoczątkowała portugalską ekspansję na kontynent afrykański.
W 1423 r., po śmierci żony, Noniusz porzucił życie rycerskie i dworskie i postanowił wstąpić jako brat do zakonu karmelitów w ufundowanym przez siebie klasztorze w Lizbonie. Przyjął wtedy imię Noniusza od Świętej Maryi. Zasłynął z gorliwej modlitwy, praktyk pokutnych i synowskiego oddania się Maryi. Pełnił też liczne dzieła miłosierdzia, szczególną troską otaczając osierocone dzieci.
Zmarł w opinii świętości w swoim klasztorze w Niedzielę Wielkanocną, 1 kwietnia 1431 r. w Lizbonie. Podczas trzęsienia ziemi w 1755 r. jego grób został zniszczony. 23 stycznia 1918 r. papież Benedykt XV beatyfikował go, stawiając go za wzór wszystkim walczącym w pierwszej wojnie światowej. W roku 1940 papież Pius XII ogłosił dekret, otwierający drogę do kanonizacji Noniusza. Jak dotąd nie została ona jednak jeszcze przeprowadzona ze względów dyplomatycznych. Droga do kanonizacji jest jednak nadal otwarta.
w dniu 31 marca 2011 @ 23:32 | Odpowiedz J.Teresa

1 kwietnia
Święty Hugon, biskup

Hugon urodził się w 1053 r. we Francji w rodzinie książęcej. Miał tak pobożnego ojca, że ten po zabezpieczeniu bytu swoim dzieciom wstąpił do surowego zakonu kartuzów. Hugon, oddany do szkoły katedralnej w Valance, nie dawał swoim uboższym kolegom poznać swojego pochodzenia. Był dla wszystkich uczynny i życzliwy. Budował również kolegów niezwykłą pobożnością. Musiało to zwrócić uwagę nauczycieli, którymi byli miejscowi kanonicy, i biskupa. Kiedy Hugon ukończył studia, biskup mianował go kanonikiem katedry. Wziął go też ze sobą na synod do Awinionu. Właśnie wakowało biskupstwo w Grenobli. Wybrano na jego pasterza św. Hugona. Arcybiskup Lyonu zatwierdził wybór i osobiście udzielił Hugonowi sakry biskupiej (1080). Hugon miał wtedy zaledwie 27 lat. Okazał się jednak dojrzały, tak w cnocie, jak i w sztuce rządzenia. Rychło też pozyskał sobie zaufanie wiernych i miejscowego duchowieństwa.
Wprowadził reformy, porządkujące życie w podległej mu diecezji. Nakłonił wielu kapłanów do oddalenia żon i dzieci po zabezpieczeniu dla nich koniecznych środków do życia, opornych deponował. Ze swoimi kanonikami prowadził życie wspólne, jak w zakonie. Sam popierał zakony; wśród nich szczególnie troskliwą opieką otoczył nowo powstały w jego diecezji zakon kartuzów, najsurowszy z dotychczasowych, założony przez św. Brunona (+ 1101). Św. Robertowi (+ 1110) dopomagał w reformie benedyktynów i w założeniu nowej zakonnej rodziny, cystersów. Żył w wielkiej przyjaźni ze św. Bernardem z Clairvaux (+ 1153).
W swoich poczynaniach Hugon naraził się królom francuskim: Henrykowi IV i Henrykowi V, którzy rościli sobie pretensje do „opieki” nad Kościołem. Musiał także stoczyć walkę z metropolitą arcybiskupem Vienny, późniejszym papieżem Kalikstem II, który przywłaszczył sobie część dóbr przynależnych do diecezji Grenobli. Hugon odwołał się więc do papieża, bł. Urbana II, który na synodzie w Piacenza, a potem w Clermont-Ferrand (1095) nakazał zwrot zajętych bezprawnie posiadłości. Na Soborze Laterańskim I w roku 1123 Hugon wystąpił odważnie przeciwko królowi Henrykowi V w obronie praw Kościoła.
Od księżnej Matyldy Hugon uzyskał dla Grenobli przywilej „wobec miasta”. Jako „prezydent” miasta, zajął się nim, doprowadzając go do prawdziwej świetności. Zbudował kamienny most, założył rynek dla kupna i sprzedaży towarów, wystawił trzy szpitale (dla mężczyzn, kobiet i dla trędowatych), odnowił katedrę i szereg kościołów w mieście, ufundował wiele klasztorów w diecezji, innym dopomógł do ich rozwoju.
Przez cały okres posługi pasterskiej pragnął podjąć życie zakonne. Daremnie jednak błagał tak swojego metropolitę, jak i papieży o zwolnienie go z obowiązków pasterza diecezji. Dopiero papież Innocenty II dał mu upragnione zwolnienie w roku 1132, gdy Hugon miał 79 lat. Tak więc dopiero po 45 latach rządów Hugon mógł spełnić swoje marzenia. Udał się do kartuzji w Chartreuse, w pobliżu Grenobli, którą uposażył dla św. Brunona. Nie było mu jednak dane cieszyć się tam długim pobytem. Zmarł na rękach ukochanych mnichów i wśród ich modlitw 1 kwietnia 1132 roku.
Chwały ołtarzy Hugon doczekał się już w dwa lata po zgonie, został kanonizowany przez papieża Innocentego II w roku 1134. Jego relikwie złożono w bogatym relikwiarzu w ołtarzu głównym katedry w Grenobli. Zniszczyli je jednak kalwini-hugonoci w roku 1562.

W ikonografii św. Hugon przedstawiany jest w stroju biskupim lub w zakonnym habicie. Atrybutem Świętego jest Dzieciątko Jezus w kielichu, łabędź – symbol doskonałości, mądrości, umiejętności odróżniania spraw istotnych od nieistotnych, jaka go cechowała.
w dniu 31 marca 2011 @ 23:33 | Odpowiedz J.Teresa

Prośmy za nasze parafie i wspólnoty: o powrót Krzyża na centralne miejsce, na środek ołtarza, prośmy o powrót praktyki przyjmowania Komunii Świętej w postawie klęczącej, o powrót tabernakulów do centrum naszych katedr, kościołów i kaplic oraz prośmy o otwarte drzwi kościołów, ażeby każdy, ktokolwiek pragnie, o dowolnej porze dnia, mógł spotkać się z Chrystusem utajonym w Najświętszym Sakramencie, który dniem i nocą przebywa w tabernakulum a także o Intronizację Jezusa Chrystusa na Króla Polski.

Koronka do Najświętszego
Serca Pana Jezusa
Módlmy się z Ojcem Pio, który codziennie odmawiał tę Koronkę

O mój Jezu, Ty powiedziałeś: „Zaprawdę mówię wam, proście, a otrzymacie, szukajcie, a znajdziecie, pukajcie, a będzie wam otworzone”, wysłuchaj mnie, gdyż pukam, szukam i proszę o łaskę…
Ojcze Nasz…,
Zdrowaś, Maryjo…,
Chwała Ojcu…
Najświętsze Serce Jezusa, ufam Ci i w Tobie pokładam nadzieję.

O mój Jezu, Ty powiedziałeś: „Zaprawdę mówię wam, o cokolwiek będziecie prosić Ojca w imię moje, da wam”, wysłuchaj mnie, gdyż proszę Ojca w Twoje imię o łaskę…

Ojcze Nasz…,

Zdrowaś, Maryjo…,

Chwała Ojcu…
Najświętsze Serce Jezusa, ufam Ci i w Tobie pokładam nadzieję.

O mój Jezu, Ty powiedziałeś: „Zaprawdę mówię wam, niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą”, wysłuchaj mnie, gdyż zachęcony Twoimi słowami proszę o łaskę…

Ojcze Nasz…,

Zdrowaś, Maryjo…,

Chwała Ojcu…
Najświętsze Serce Jezusa, ufam Ci i w Tobie pokładam nadzieję.

O Najświętsze Serce Jezusa, które nie możesz nie współczuć nieszczęśliwym, miej litość nad nami, grzesznikami, i udziel nam łask, o które Cię prosimy za pośrednictwem Niepokalanego Serca Maryi, Twojej i naszej czułej Matki.
Św. Józefie, przybrany ojcze Jezusa Chrystusa, módl się za nami.

Witaj Królowo, Matko Miłosierdzia, życie, słodyczy i nadziejo nasza, witaj! Do Ciebie wołamy, wygnańcy synowie Ewy. Do Ciebie wzdychamy, jęcząc i płacząc na tym łez padole. Przeto Orędowniczko nasza, Twoje miłosierne oczy na nas zwróć, a Jezusa, błogosławiony Owoc żywota Twojego, po tym wygnaniu nam okaż! O łaskawa, o litościwa, o słodka Panno Maryjo!
w dniu 1 kwietnia 2011 @ 07:52 | Odpowiedz Malgorzata

Szczęść Boże!

Dziś szósty dzień Nowenny do Świętego Ojca Pio za zdrowie i potrzebne Łaski dla Ojca Jerzego Gardy „wszędzie tam, gdzie Pan Go pośle ”

Dzień 6. Święty Ojcze Pio, Ty stałeś się dla nas przykładem posłuszeństwa w wierze, wiedziałeś, że gdzie nie ma posłuszeństwa, tam nie ma cnoty, tam nie ma dobra i nie ma miłości; gdzie nie ma miłości, tam nie ma Boga, a bez Boga nie idzie się do nieba, bądź moim orędownikiem u Boga, gdy proszę o zdrowie i potrzebne Łaski dla Ojca Jerzego Gardy

Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu …
w dniu 1 kwietnia 2011 @ 17:01 | Odpowiedz br.w

Wczoraj nie zdążyłem,więc uczynię to dzisiaj…
Chciałbym zwrócić uwagę na słowa z księgi Jeremiasza (7.23-28) z I czyt. wczorajszej liturgii Mszy świętej.
„Ale nie usłuchali ani nie chcieli słuchać i poszli według zatwardziałości swego przewrotnego serca; odwrócili się plecami, a nie twarzą.Od dnia, kiedy przodkowie wasi wyszli z ziemi egipskiej, do dnia dzisiejszego posyłałem wam wszystkie swoje sługi, proroków, bezustannie, lecz nie usłuchali Mnie ani nie nadstawiali swych uszu.”
….i ten refren: Kiedy Bóg mówi, nie gardź Jego słowem.
Jakże miłość Stwórcy potrafi być cierpliwa?……….
Pozdrawiam Obrońców
waldemar

Comments RSS

Skomentuj Anuluj pisanie odpowiedzi

Dodaj swój komentarz...

Proszę zalogować się jedną z tych metod aby dodawać swoje komentarze:

Email (wymagane) (Adres nie będzie widoczny)

Podpis (wymagane)

Witryna internetowa

Komentujesz korzystając z konta WordPress.com. ( Wyloguj / Zmień )

Komentujesz korzystając z konta Twitter. ( Wyloguj / Zmień )

Komentujesz korzystając z konta Facebook. ( Wyloguj / Zmień )

Anuluj

Połączenie z %s

W obronie krzyża

Gdzież się podział krzyż? – Stał się nam bramą!

Dział intencji i liturgii – 1 kwietnia

Komentarzy 6

Skomentuj Anuluj pisanie odpowiedzi

Archiwum

Kategorie

Strony

W obronie krzyża

Gdzież się podział krzyż? – Stał się nam bramą!

Dział intencji i liturgii – 1 kwietnia

Share this:

Dodaj do ulubionych:

Podobne

Komentarzy 6

Skomentuj Anuluj pisanie odpowiedzi

Archiwum

Kategorie

Strony